ماه رمضان

ماه رمضان یکی از ماه های بسیار پر فضیلت است. رَمَضان یا رَمَضان‌ُ المُبارَک نهمین ماه قمری که روزه در آن بر مسلمانان واجب است. این ماه را بهترین زمان برای نزدیک‌شدن انسان به خداوند دانسته‌اند. ماه رمضان، عبادت و روزه‌داری در آن را بخشی از هویت مسلمانان در جهان امروز برشمرده‌اند.
ماه رمضان، بنا به گفته پیامبر و اهل بیت، ماه میهمانی خدا است که درهای آسمان در آن گشوده شده و نماز در آن چند برابر نماز در ماه‌های دیگر است. قرآن و برخی دیگر از کتاب‌های آسمانی، در این ماه نازل شده است.
این ماه تنها ماهی است که نام آن در قرآن آمده است. این ماه، نزد مسلمانان احترام و جایگاه ویژه‌ای دارد. از مهم‌ترین عبادت‌های این ماه، تلاوت قرآن، اِحیای شبهای قدر (شب زنده‌داری)، دعا و استغفار، افطاری‌دادن و کمک به نیازمندان است. حضرت علی(ع)، نخستین امام شیعیان در بیست و یکم ماه رمضان به شهادت رسیده است.
فرهنگ‌های مختلف و زیست‌گاه‌های متفاوت، سنت‌های عرفی و قومی متنوع مخصوص ماه رمضان را شکل داد. این سنت‌ها شامل مهمانی‌ها، مراسمات جمعی، پخت انواع شیرینی‌ها و غذاها، تزئینات، نمادهای متفاوت، برگزار کردن انواع مسابقات فرهنگی و ورزشی و ... است.
اول ماه رمضان و اول ماه شوال با یکی از راه‌های زیر ثابت می‌شود:
خود شخص هلال اول ماه را ببیند.
یقین پیدا کردن از گفته عده‌ای.
شهادت دو مرد عادل که گفته آنها با یکدیگر در تعارض نباشد.
سی روز از اول ماه قبل گذشته باشد.
حُکم حاکم شرع (نظر برخی مراجع تقلید)
برخی احادیث، ماه رمضان را همیشه سی روزه دانسته و گروهی از فقهای قدیم بدان قائل بودند اما در مقابل، بعضی روایات بیان می‌کند که ماه رمضان همچون دیگر ماه‌ها در نوسان است؛ می‌تواند ۲۹ یا ۳۰ روزه باشد. بیشتر فقها قائل به این دیدگاه‌اند.