معنی هموگلوبین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

هموگلوبین. [هَِ م ُ گْل ُ / گ ُ ل ُ] (فرانسوی، اِ) رجوع به هموگلبین شود.

(هِ گُ لُ) [فر.] (اِ.) یکی از رنگ دانه های تنفسی است که در خون مهره داران و معدودی از بی مهرگان وجود دارد.

مادۀ سرخ‌رنگ گلبول‌های قرمز خون که دارای آهن است واکسیژن را از شش‌ها به سلول‌های بدن می‌رساند،

از رنگدانه های تنفسی در خون

(اسم) ماده رنگی قرمز تیره موجود در گلبولهای قرمز خون که از دو ماده یکی پروتئیدی بنام گلوبین که بیرنگ است و دیگر همو کروموژن که ماده رنگی (قرمزتیره) آهن داراست تشکیل شده است. همو کروموژن در حقیقت یک هماتین تغییر شکل یافته است. هموگلوبین در حیوانات مختلف بصورت بلورهای مختلف متبلور میشود تبلور هموگلوبین خون انسان بشکل منشورهای لوزی شکل است. مقدار هموگلوبین خون در شخص طبیعی در حدود 130 گرم در لیترست. هموگلوبین میتواند با اکسیژن ترکیب شود و در این صورت ترکیب نا پایداری بنام اکسی هموگلوبین میدهد و این اکسی هموگلوبین همینکه بانساج رسید اکسیژن خود را از دست میدهد و بصورت هموگلوبین خالص بر میگردد هر صد گرم هموگلوبین خالص میتواند 140 سانتیمترمکعب اکسیژن را جذب نماید. هموگلوبین میتواند با اکسید دو کربن (بخار زغال) ترکیب شود و تولید کربوکسی هموگلوبین نماید که بسیار ثابت است و چون عمل تنفس بااین ترکیب مختل میشود لذا اکسید دو کربن از گازهای سمی بسیار خطرناک است انیدرید کربنیک موجود در انساج برخلاف تصور با هموگلوبین ترکیب نمیشودبلکه بصورت ترکیبات ناپایدار (بیکربتات دو سود در پلاسما و بی کربنات دوپتاس درگلبولها) ذخیره میشود و در مجاور هوای حبابهای ریوی این ترکیبات ناپایدار تجزیه میشود.