معنی امتداد در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

امتداد. [اِ ت ِ] (ع مص، اِ مص) دراز و کشیده شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه). || مد و کشش. (ناظم الاطباء). کشیدگی. (فرهنگ فارسی معین). درازی. (غیاث اللغات) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). طول. (ناظم الاطباء): درودی که امداد آن بر امتداد روزگار متصل باشد. (کلیله و دمنه). مگر از طول ایام و امتداد مقام بستوه آیند و از آن مقاتلت و منازلت روی بتابند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). مسافت مقصد امتدادی داشت. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). مدتها منتظر مددبود تا بعد از امتداد ایام پسر بکتکین حاجب را با ششصد سوار ترک بدو فرستادند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی).
- امتداد حیات، درازی زندگانی و مدت عمر. (ناظم الاطباء).
- امتداد زمان، طول زمان و مدت زمان. (ناظم الاطباء).
|| درنگی و تأخیر. (ناظم الاطباء). || بسیار شدن آب. (از تاج المصادر بیهقی). برآمدن و دمیدن روز. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). || در اصطلاح حکماء بر صورت جسمی اطلاق گردد.چنانکه لفظ ممتد نیز بر صورت جسمی گفته میشود. (از کشاف اصطلاحات الفنون). || در اصطلاح فیزیک در مبحث نیرو خطی را گویند که حامل بر آن قرار دارد. (از فرهنگ فارسی معین). ج، امتدادات.

(مص ل.) کشیده شدن، 2- (اِمص.) کشش، درازی، طول. [خوانش: (اِ تِ) [ع.]]

دراز شدن، کشیده شدن، طول کشیدن، کشیدگی، کشش، درازی، راستا،

طول، درازی

راستا

راستا

ادامه، درازی، دنباله، راستا، طول، کشش

دراز و کشیده شدن، طول مد وکشش، کشیدگی و درازی