معنی  بد دهنی

عمل بد دهن فحش ناسزا.

‎ (صفت) منسوب به دهن مربوط به دهان: ساز دهنی، (اسم) آلتی تعبیه شده در تلفون که گوینده دهن خدد را نزدیک بدان نگاهداشته سخن گوید مقابل گوشی، قیف مانندیست لاستیکی در هواپیماهای بدون دستگاه بی سیم که وسیله سخن گفتن خلبانان است. در هواپیماهای دارای بی سیم از کائوچو ساخته میشود و مانند تلفن کار میکند.

‎ دارای دهنی گشاد بودن، پر گویی و بیهوده گویی.

ضربه که با دست بدهان کسی بزنند

گند دهانی.

بدبویی دهان گنده دمی.

دهنی. [دَ هََ] (ص نسبی) منسوب به دهن.
- سازدهنی، نوعی ساز خرد که با دمیدن هوا از دهن آوا برآرد و بیشتر مخصوص خردسالان است.

دهنی. [دَ نی ی] (ص نسبی) منسوب است به دهناء که موضعی است نزدیک ینبع. (منتهی الارب).

دهنی. [دُ نی ی] (ع ص نسبی) (اصطلاح پزشکی) نزد اطبا دارویی باشد که در جوهر آن روغن بکار برده شود، یا طبیعهً در آن جوهر دهنیت احساس گردد مانند لبوب. (از کشاف اصطلاحات الفنون).

عمار دهنی. [ع َم ْ ما رِ دُ] (اِخ) ابن معاویه ٔ دهنی بجلی، مکنی به ابومعاویه. محدث بود. رجوع به ابومعاویه (عمار ابن...) شود. ابن الندیم در الفهرست آرد: «عماربن معاویه الدهنی العبدی الکوفی از مشایخ شیعه و رواه حدیث از ائمه بود». ابن عبدربه در العقد الفرید گوید که بنی دهن بن معاویهبن اسلم بن احمس که ساکن بجیله هستند از نسل عمار دهنی میباشند. رجوع به عقدالفرید ج 3 ص 338 شود. و دهار در دستورالاخوان آرد: دُهن حیی است از یمن که عمار دهنی بدان منسوب است.

خوش دهنی. [خوَش ْ / خُش ْ دَهََ] (حامص مرکب) خوش سخنی. خوش گفتاری. نیکوکلامی.

شیرین دهنی. [دَ هََ] (حامص مرکب) صفت شیرین دهن. داشتن دهان زیبا و سخن خوش و شیرین. (یادداشت مؤلف). رجوع به شیرین دهان و شیرین دهن شود.

چرب , چربی مانند , روغنی , روغن دار , چاپلوسانه

هارمونیکا

اور

75