معنی آخرالزمان

آخرالزمان. [خ ِ رُزْزَ] (ع اِ مرکب) رجوع به آخرزمان شود:
تو فتنه ٔ آخرالزمانی
من سعدی آخرالزمانم.
سعدی.

قسمت واپسین از روزگار که دنیا به آخر برسد و به قیامت بپیوندد، پایان روزگار: هرکس به زمان خویشتن بود / من سعدی آخرالزمانم (سعدی۲: ۵۱۲)،

پایان روزگار

پسین زمان

آخرت، بعث، رستخیز، رستاخیز، قیامت، نشور

آخرین دوره جهان واپسین دوران جهان پایان روزگار: به رباط نو آمدگان آخر الزمان رخت منه تا از دار الملک دور نیفتی. یا پیغمبر آخر الزمان آخرین پیغمبر خدا محمد ص بن عبدالله (چه پس از او پیغمبری نیاید) .

930