معنی آسمان دره
لغت نامه دهخدا
آسمان دره. [س ْ / س ِ دَ رَ / رِ / دَرْ رَ / رِ] (اِ مرکب) کاهکشان. کهکشان. مجرّه. اُم ُّالسماء. راه مکه.راه حاجیان. شرج. شرج السماء. (السامی):
بکوچه ای که رَوی با کف گهرافشان
چو آسمان دره سازی ز بس گهرباری.
منجیک (از جهانگیری).
سمند از آسمان داده نشانش
بسان آسمان درّه کمانش.
ثنائی.
فرهنگ معین
(~. دَ رُِ) (اِمر.) کاهکشان، کهکشان.
فرهنگ عمید
کهکشان: به کوچه‌ای که روی با کف گهرافشان / چو آسمان‌دره سازی ز بس گهر باری (منجیک: شاعران بی‌دیوان: ۲۴۹)،
حل جدول
کهکشان
فرهنگ فارسی هوشیار
کهکشان
معادل ابجد
361