معنی آشکارکننده

مبین

آشکارکننده زمین

یابنده،
آشکارکننده،

آشکارکننده، ظاهرکننده،

بسیارکشف‌کننده،
آشکارکننده،

آشکارکننده،
[قدیمی] واضح، روشن‌،

رسواکننده،
آشکارکننده،
روشن، آشکار: دلیل فاضح،

ظاهرکننده، آشکارکننده،
کسی که چیزی را بیافریند و به‌وجود بیاورد،

جلادهنده،
آشکارکننده،
اسبی که در مسابقه از اسب‌های دیگر پیش بیفتد،

کشف‌کننده، آن‌که برای اولین بار به وجود چیزی پی می‌برد،
برهنه‌کننده، آشکارکننده،
پدید‌آورنده،

مجره. [م ُ ج َرْ رِه ْ] (ع ص) آشکارکننده کاری را. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آشکارکننده و ظاهرکننده. (ناظم الاطباء).

معلن. [م ُ ل ِ](ع ص) آشکارکننده.(آنندراج)(از منتهی الارب)(از اقرب الموارد). آشکارکننده و فاش کننده و شایعکننده.(ناظم الاطباء). اعلان کننده. و رجوع به اعلان شود.

افشا کننده. [اِک ُ ن َن ْ دَ / دِ] (نف مرکب) آشکارکننده. افشاگر.

مبرز. [م ُ رَ] (ع ص) فاش کننده و آشکارکننده. (ناظم الاطباء). ناشر. (از فرهنگ جانسون).

آشکارکننده، پرده - دری کننده، روشن، آشکار. [خوانش: (ض) [ع.] (اِفا.)]

651