معنی آلاو
لغت نامه دهخدا
آلاو. (اِ) اَلاو. اَلَو. آتش شعله ناک. || لهَب. زبانه. شعله:
بر اوج گنبد گردون از آن بتابد هور
که یافت از تف قندیل مرتضی آلاو.
آذری.
فرهنگ معین
شعله آتش، آتش شعله دار. [خوانش: (اِ.)]
حل جدول
لهیب و شعله آتش
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) شعله ّ آتش زبانه آتش، آتش شعله ناک آتش شعله دار.
فرهنگ پهلوی
شعله آتش
معادل ابجد
38