معنی ابلاغ

ابلاغ. [اِ] (ع مص) رسانیدن. گذاردن (پیام). ایصال. انهاء. || انذار. (تاج المصادر بیهقی).

‎ فرگفت، پیامرسانی، فرمانرسانی، رساندن (مصدر) رسانیدن (نامه یا پیام) ایصال جمع: ابلاغات، رساندن اوراق قضائی بوسیله ما ء مور مخصوص به اشخاصی که در آن اوراق قید شده است. یا ابلاغ حکم. رساندن حکم دادگاه است به محکوم علیه بصورت قانونی. یا ابلاغ دادنامه. رسانیدن حکم برو ء یت اصحاب دعوی یا قایم مقام قانونی آنان بصورت قانونی. یا ابلاغ عادی. رساندن دادنامه است باطلاع محکوم علیه بوسیله تسلیم رونوشت حکم غیابی به بستگان و خدمه یا الصاق با قامتگاه یا درج در مطبوعات. یا ابلاغ واقعی. تسلیم رونوشت حکم غیابی است بشخص محکوم علیه غایب یا قایم مقام قانونی او بطریق قانونی. پیام رسانیدن

(اسم) دو برگ مخصوص است که بمعیت اوراق داد خواست و پیوستهای آن بطرف دعوی ابلاغ میشود و یک برگ آن عودت داده شده در پرونده مربوط ضبط میگردد.

(اِ) [ع.] (مص م.) رسانیدن ج. ابلاغات.

رساندن نامه یا پیام به کسی،
(حقوق) رساندن نامه‌های قضایی به گیرنده به‌وسیلۀ مٲمور،
(اسم) (حقوق) [مجاز] ابلاغیه،

پیام رسانی، رساندن، رسانیدن، فرگفت

رسیدنامه، فرمان نامه

اِبْلاغ، رسانیدن،

رساندن

مُبَلغ

دادنامه

اخطاریه

أحاطَ بـ

أبلَغَ المسوولینَ

رسول

1034