معنی ابن السبیل

(اِ بْ نُ سْ سَ) [ع.] (ص مر.) راه نشین، مسافر تهیدست.

مسافری که در شهر خود بضاعت و سروسامان دارد اما در سفر بی‌چیز و تهی‌دست مانده و توانایی بازگشت به شهر خود ندارد و مستحق زکات است، درراه‌مانده،

مسافر فقیر

اِبْنُ السَّبِیل، راهگذار و فقیر، غریب، گدا،

اِبْنَ السَّبیلْ، مسافر، رهگذر، فقیر، غریب، گدا

186