معنی اتفاقی

اتفاقی. [اِت ْ ت ِ] (ص نسبی) ناگهانی. غیرمترقب. غیرمنتظر. || مبنی بر اتفاق و وحدت:
کسی کش خرد رهنمون است هرگز
بگیتی ره و رسم صحبت نورزد
که صحبت نفاقی است یا اتفاقی
دل مرد دانا از این هر دو لرزد
اگر خودنفاقیست جان را بکاهد
وگر اتفاقی به هجران نیرزد.
سنائی.

(اِ تِّ) [ع - فا.] (ص نسب.) ناگهانی، غیرمنتظره، به ناگهان، غیرمترقب.

ناگهانی

بختامدانه، بختامدی، گذرانه، ناگهانی، خودبخود، گذری، پیش آمدی، خودبخودی

Adventitious, Accidental, Casual, Chance, Contingent, Haphazard, Fortuitous, Incidental, Odd

حادث عرضی، صدفه، عادی، عرضی، فرصه، لونی، مشکوک

ناگهانی، غیرمترقب

per caso

occasionale

coincidenza

Unfall (m), Unfall, Zufaellig, Zufall (m), Zufälliges ereignis (n)

592