معنی اتقان | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

اتقان

اتقان. [اِ] (ع مص) کاری محکم کردن. (مؤید) (زوزنی) (تاج المصادر). استوارکردن کار. (مؤید) (منتهی الارب). استواری. اِحکام.
- اتقان صُنع، در اصطلاح حکمت، اتقان شناختن ادلّه است با علل و ضبط قواعد کلیه است با جزئیات آنها و گفته اند اتقان شناختن است از روی یقین. (تعریفات).

اسکندر شدید

اسکندر شدید. [اِ ک َ دَ ش َ] (اِخ) او راست: بیان الصناعه من اتقان فن الزراعه، که در مطبعهالرغائب در زقازیق بسال 1905م. طبع شده. (معجم المطبوعات ج 1 ستون 438).

بیت السلطان

بیت السلطان. [ب َ تُس ْ س ُ] (اِخ) در احکام نجوم برج پس از بیت السفر والدین باشد و آن بیت دهم است. (یادداشت بخط مؤلف): که کیوان در میزان اتقان ارکان بیت السلطان او می کند. (جامعالتواریخ رشیدی).

حسن

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن سری کاتب از اصحاب صادق. عبدی انباری و حسن بن محبوب از وی روایت دارد. او راست: کتاب الاصل. (ذریعه ج 2 ص 119، ج 6 ص 321 و ج 2 ص 146) (اتقان المقال).