معنی اثری از حاج شیخ عباس قمی

منتهی الامال

سبیل الرشاد

شرح الوجیزه

نفس المهموم

سبیل الرشاد

مفاتیح الجنان

شیخ عباس. [ش َ ع َب ْ با] (اِخ) دهی است در سه فرسخی شمال و شرق قلعه ٔ گل به فارس. (از فارسنامه ناصری).

قمی. [ق ُ] (اِخ) محمد (آیت اﷲ حاج میرزا محمد فیض). از علماء و مراجع بزرگ امامیه ٔ عصر اخیر. رجوع به فیض در همین لغت نامه و رجوع به انجم فروزان در تاریخ قم تألیف عباس فیض و رجال قم شود.

قمی. [ق ُ] (اِخ) محمد (حاج میرزا...) معروف به ارباب. از علمای امامیه عصر اخیر است. در جوانی برای تحصیلات دینی به عراق شد و به درس حاج میرزا حسن شیرازی و حاج میرزا حبیب اﷲ رشتی و آخوند خراسانی برفت و سپس بقم مراجعت کرد و او را تألیفاتی است. از آنجمله است: الاربعین الحسینیه که چاپ شده است. بسال 1341 هَ. ق. در شصت وپنج سالگی در گذشت. (انجم فروزان در تاریخ قم عباس فیض و ریحانه الادب و رجال قم).

قمی. [ق ُ] (ص نسبی) منسوب به قم. اهل قم، از مردم قم.

حاج. [حا ج ج] (ع ص، اِ) ج ِ حاج: خلیفه آل بویه را فرمان داد از دار خلافت تا راه حاج آبادان کردند و مانعی نمانده است تا از حضرت مسعودی سالاری محتشم نامزد شود و حاج خراسان و ماوراءالنهر بیایند مثالها رفت بخراسان بتعجیل ساخته شدن مردمانی که آرزومند خانه ٔ خدای عزوجل بودند و خواجه علی میکائیل را نامزد کردند بر سالاری حاج... (تاریخ بیهقی).

حاج. [حا ج ج] (ع مص) آهنگ کردن. آهنگ طواف کعبه کردن بنیت عبادت معروف. حج کردن. (اقرب الموارد).

حاج. [حا ج ج] (ع ص) نعت فاعلی از حج ّ. حج کرده. حج گذار. حج گذاشته. حج کننده. حاجی. ج، حجاج. حجیج. حُج ّ. حاج ّ. و یهود ایران بتازگی زائرین بیت المقدس را حاجی نامند.

قمی، حاج شیخ عباس (فوت 1359 هجری) از فُقَها و مُحدِّثین مشهور امامیه و صاحب تألیفات عدیده ایست که از آنجمله مَفاتِیح الجِنان است و سَفِنَهُ البِحار و مُنتَهِیَ الآمال. وی را نباید با «فاضل قمی» یا «میرزای قمی» که ابوالقاسم بن مولی محمد جیلانی (1231- 1151 ه.ق) صاحب «قَوانِینُ الُاصُول یا قَوانینُ المُحکَمَه » میباشد یکی دانست،

قُمِی، ذکری از جناب سید اسمعیل قمی و جناب سید اسدالله قمی در ذیل «قم» بعمل آمده است،

1924