معنی اثری از حسین واعظ کاشفی

واعظ کاشفی. [ع ِ ظِ ش ِ] (اِخ) (ملاحسین...) رجوع به کاشفی شود.

حسین واعظ. [ح ُ س َ ن ِ ع ِ] (اِخ) ابن علی سبزواری. رجوع به حسین کاشفی شود.

حسین کاشفی. [ح ُ س َ ن ِش ِ] (اِخ) ابن علی بیهقی هروی واعظ کاشفی معروف به «ولی » صاحب «روضهالشهداء» و «رشحات عین الحیات » در مشایخ نقشبندیان و جز آن. وی 910 هَ. ق. 1504/ م. درگذشت. (الذریعه) (اعیان الشیعه ج 27 ص 50) (کشف الظنون) (روضات الجنات 256 و 756) (هدیه العارفین ج 1 ص 316) (تاریخ ادبیات براون). رجوع به کاشفی و واعظ شود.

کاشفی. [ش ِ] (اِخ) یکی از شعرای فارس و از اهالی بدخشان بود و به سال 1033 هَ. ق. به هندوستان هجرت کرد. ازوست:
ز بس که ناز ترا با نیاز من جنگ است
میان ما و تو، صحبت، چو شیشه با سنگ است.
(از قاموس الاعلام ترکی).

اخلاق محسنی

مخزن الانشا

انوار سهیلی

جواهر التفسیر

انوار سهیلی

انوار سهیلی

اسرار قاسمی

فتوت نامه-اخلاق محسنی-سبعه کاشفیه-

انوارسهیلی

جواهر التفسیر

سبعه کاشفیه

2235