معنی اثری از محبوبه میر قدیری

و دیگران

نسرین

محبوبه. [م َ ب َ] (ع ص) محبوبه. رجوع به محبوبه شود.

میر. (اِخ) تیره ای از طایفه ٔ ایهاوند هفت لنگ. (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 73).

میر. [م َ / م ِ] (از اتباع و مهمل خیر) از اتباع است برای خیر (خیر میر) مانند بسیاری از واژه ها که اتباع هموزن خود با تبدیل حرف نخست به میم دارند چون: کتاب متاب. غلط ملط، باج ماج: فرمود که معامله ٔ معاملان با خزانه، بهر آن است تا خیر و میری یابند. (تاریخ جهانگشای جوینی).

میر. [م َ] (ع اِ) طعام. خواربار. میره.

میر. (نف) ریشه یا ماده ٔ بن مضارع فعل مردن. از آن در ترکیب صفت فاعلی مرکب سازند: زودمیر. سخت میر. رجوع به این ترکیبات در جای خود شود.

(مَ بَ یا بِ) [ع. محبوبه] (اِمف.) معشوقه.

محبوبه در فارسی مونث محبوب بنگرید به محبوب (اسم) مونث محبوب زنی که مورد محبت مردی واقع شده معشوقه: بگشوده گره ز زلف زر تار محبوبه نیلگون عماری. (دهخدا مجموعه اشعار) جمع: محبوبات.

جانانه، دلارام، دلبر، دلبند، دلدار، دلستان، دوست، سوگلی، معشوقه، یار، گل محبوبه، گل شب

امیر
* میر شب: [قدیمی] شبگرد، عسس،

محبوب (زن)،

حمامه

Taube (f)

دخترانه، مؤنث محبوب، دوست داشتنی، مورد محبت

1356