معنی اثری از میرزاده عشقی

نشاط اصفهانی

بچه گدا و دکتر نیکوکار

تابلوهای ایده آل

جمهوری نامه

تهران

اولین کسی که روی صحنه تماشاخانه نمایشهای آهنگین آورد

اولین کسی که روی صحنه تماشاخانه نمایشه ای آهنگین آورد

اولین کسی که روی صحنه تماشاخانه نمایش های آهنگین آورد

کفن سیاه

تابلوهای ایده آل، جمهوری نامه، کفن سیاه

جمهوری نامه

جمهوری نامه

میرزاده. [دَ / دِ] (ن مف مرکب) مخفف امیرزاده. رجوع به میر و میرزاد و میرزا شود.

عشقی. [ع ِ] (ص نسبی) منسوب به عشق. رجوع به عشق شود.
- غزل عشقی، غزل که مطالب عشقی را شامل باشد.
|| در اصطلاح عامیانه، آنکه بمیل و هوی و هوس خود کار کند، مثلاً گویند: فلانی آدمی عشقی است. (از فرهنگ فارسی معین).

عشقی.[ع ِ] (اِخ) (میرزاده ٔ...) نام او محمدرضابن حاج سیدابوالقاسم کردستانی، و از شعرای قرن اخیر ایران بوده است. وی به سال 1272 هَ.ش. در همدان متولد شد و به آموختن ادب و شعر پرداخت. ذوق و احساسات ادبی او آمیخته با احساسات وطن پرستی و آزادیخواهی و اصلاح طلبی بود. در جسارت و ازخودگذشتگی و بی باکی کم نظیر بود. عشقی در دوران جنگ بین المللی اول به کشور عثمانی رفت و در دارالفنون آنجا تحصیل کرد. وی روزنامه ٔ «قرن بیستم » را که حاوی مقالات و اشعار تند ضد هیئت حاکمه بود در تهران انتشار داد، و ظاهراً بسبب همین مقالات بسال 1303 هَ.ش. / 1342 هَ.ق. به دست دو تن ناشناس کشته شد و جسد او را در ابن بابویه تهران بخاک سپردند. عشقی در اپرای معروف «رستاخیز»، رستاخیز شاهان بزرگ ایران را نشان میدهد که یکایک به صحنه می آیند و بحال کشور ایران افسوس میخورند و افتخارات دوره های گذشته را بیاد می آورند. تابلوهای «ایده آل » و «کفن سیاه » او هر یک شامل انتقاد اوضاع اجتماعی ایران است. دیوان وی مکرر بطبع رسیده است. (از فرهنگ فارسی معین).ملک الشعراء بهار در رثاء وی سروده است:
وه که عشقی در شباب زندگی
از خدنگ دشمن شب رو بمرد
شاعری نو بود و شعرش نیز نو
شاعر نو مرد و شعر نو بمرد.

1466