معنی اثر تاریخی حومه شیراز

آب انبار پشته سنگر

مسجد وکیل

بندامیر

بند امیر

حمام وکیل

مدرسه قوام

چشمه جوشک

قلعه کک ها

تل قلعه آب باریک، تل قلعه آرین، تل قلعه باجگاه، تل قلعه پل فسا، تل قلعه حکوان، تل قلعه ده شیخ، تل قلعه قرچی، تل قلعه کلاه سیاه، تل قلعه کهنه همت آباد، تل قلعه سروستان

قلعه کک ها

مسجدوکیل

مسجد وکیل

(مِ) [ع. حومه] (اِ.) اطراف و گرداگرد شهر.

حومه.[م َ] (اِ) در تداول اطراف و گرداگرد شهر. (از فرهنگ فارسی معین): در این مرغزار [رول] ناحیتی است اقطاعی و ملکی و حومه ٔ آن باغ است. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 124). حومه ٔ آن نواحی بجه است و هوای آن سردسیر است بغایت. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 122).
- حومه نشین، کسی که در پیرامون شهر سکنی ̍ دارد.

Denkmal (n)

2499