معنی اثر عبدالحسین میکده

در دیار بیماران

سرنی

سِرّنی

سرّ نى

میکده. [م َ / م ِ ک َ دَ / دِ] (اِ مرکب) شرابخانه و میخانه. (ناظم الاطباء). خرابات. خانه ٔ خمار. آنجا که در آن می خورند. ماخور. حانه. خانه. حانوت. جایی که در آن شراب فروشند. (یادداشت مؤلف):
من به بانگ مؤذنان کز میکده
بانگ مرغ زندخوان آمد برون.
خاقانی.
هم میکده را خدایگانیم
هم دردپرست را ندیمیم.
خاقانی.
ای میزبان میکده ایثار کن به ما
بیغوله ای که از پی غولان رمیده ایم.
خاقانی.
گر مرید صورتی در صومعه زناربند
ور مرائی نیستی در میکده فرزانه باش.
سعدی.
چون پیر شدی حافظ از میکده بیرون رو
رندی و هوسناکی در عهد شباب اولی.
حافظ.
بیا که خرقه ٔ من گرچه وقف میکده هاست
ز مال وقف نبینی به نام من درمی.
حافظ.
سر ز حسرت ز در میکده ها برکردم
چون شناسای تو در صومعه یک پیر نبود.
حافظ.
|| (اصطلاح عرفانی) قدم مناجات را گویند. (کشاف اصطلاحات الفنون).

عبدالحسین. [ع َ دُل ْ ح ُ س َ] (اِخ) دهی است از دهستان خاوه بخش دلفان شهرستان خرم آباد واقع در 15هزارگزی خاور نورآباد و هفت هزارگزی جنوبی راه اتومبیل رو خرم آباد به کرمانشاه. ناحیه ای است جلگه ای، سردسیر، مالاریائی. 300 تن سکنه دارد. آب آن از سراب نیاز تأمین میشود. محصولات آن غلات، لبنیات، و توتون است اهالی به کشاورزی و گله داری اشتغال دارند. راه مالرو دارد. ساکنین از طایفه ٔ خاوه هستند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).

ته میکده. [ت َ هَِ م َ / م ِ ک َ دَ / دِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) ته میخانه. به معنی میکده و زمین میخانه و این اصطلاح اهل زبان است. (بهار عجم) (آنندراج). اندرون میکده. داخل میکده:
سر رازی که بد از صومعه داران محجوب
در ته میکده مستان به ملا بگشایند.
حضرت شیخ (از آنندراج).

(اسم) جایی که در آن شراب فروشند و شراب نوشند میخانه: چون پیرشدی حافظ خ از میکده بیرون آی رندی و هوسناکی در عهد شباب اولی. (حافظ)

(مِ کَ دِ) (اِ.) شراب خانه، می خانه.

میخانه، جای می خوردن،
جای باده فروختن،

خرابات، خمخانه، رسومات، شرابخانه، میخانه

حانه، ملهی

پسرانه، بنده حسین

Balken, Bar (f), Gericht (n), Lokal (n), Kabarett [noun]

خمارخانه

1015