معنی ادمان

ادمان. [اِ] (ع مص) پیوسته کاری کردن. (تاج المصادر بیهقی). پیوسته و همواره کردن چیزی را. دائم کردن کاری را. (غیاث اللغات):
رفتن تیر شاه برسم گور
هست از ادمان نه از زیادی زور.
نظامی.
و در کار عشرت و ادمان تلهی، گوئی نصیحت قهستانی را بسمع قبول استماع نموده:تمتع من الدنیا... (جهانگشای جوینی).
- ادمان خمر، پیوسته خوردن شراب. مداومت شراب. استلاج. دائم الخمر بودن. پیوسته خوردن می را. (منتهی الارب).

ادمان. [اَ] (ع اِ) نوعی درخت که در گرما می روید. || آفتی است که به خرمابن عارض شود. (منتهی الارب).

ادمان. [اَ دَ] (ع اِ) نام درختی است. || پوسیدگی و سیاهی تنه ٔ خرمابن.پوسیدگی و سیاهی که به خرمابن رسد. (منتهی الارب).

ادمان. [اُ] (ع ص، اِ) ج ِ آدم. مردم گندم گون. گندم گونان. || آهوی سفید. (مهذب الاسماء).

ادمان. [اُ] (اِخ) یعقوب گوید: شعبه و شکافیست در جانب راست بدر و تا بدر سه میل مسافت دارد. کثیر گوید:
لمن الدیارُ بأبرق الحنان
فالبُرق فالهضبات من اُدمان.
(معجم البلدان).

(اِ) [ع.] (مص م.) پیوسته و دایم کاری را کردن.

مداومت کردن در انجام کاری،
پیوسته شراب خوردن، شراب‌خوری مداوم،

مداومت کردن

اعتیاد

(تک: ادم) گند مگونان (مصدر) پیوسته و همواره و دایم کاری را کردن. یا ادمان خمر. پیوسته شراب نوشیدن مداومت در شراب خوارگی دایم الخمر بودن.

اِدْمان، مداوَمَت کردن، ادامه دادن (بکاری)،

اَدمان، مُلازم، پابرجا، درختی است که در مناطق گرم میروید،

96