معنی اردوگاه

اردوگاه. [اُ] (اِ مرکب) محل اردو. مُعسکر.

(~.) [تر - فا.] (اِمر.) محل اردو.

محل تشکیل اردو،
محل نگه‌داری آوارگان و اسرای جنگی،

اشکرگاه، منزلگاه، مقر

کمپ

اردو، لشکرگاه، اتراقگاه، منزلگاه

Camp, Encampment

kamp

معسکر

بونک

accampamento

Lager (n), Zelten

237