معنی ارطه
لغت نامه دهخدا
ارطه. [اَ طَ] (اِخ) قلعه ای است به اندلس. (منتهی الأرب). دژی است در اندلس. (آنندراج). ارطهاللیث، حصنی است از اعمال ریه به اندلس. (معجم البلدان).
حل جدول
شهری در استان مازندران
معادل ابجد
215