معنی از آلبوم‌های رضا یزدانی در سال 1382

حل جدول

از آلبوم‌های رضا یزدانی در سال 1382

پرنده بی پرنده

از آلبوم‌های رضا صادقی در سال 1382

مشکی رنگ عشقه

کما

از آلبوم‌های رضا یزدانی در سال 1379

شهر دل

از آلبوم‌های رضا یزدانی در سال 1391

خاطرات مبهم

از آلبوم‌های رضا یزدانی در سال 1396

دَرهَم

از آلبوم‌های رضا یزدانی در سال 1385

هیس

از آلبوم‌های رضا یزدانی در سال 1389

ساعت 25 شب

از آلبوم‌های رضا یزدانی در سال 1390

ساعت فراموشی

از آلبوم‌های رضا یزدانی در سال 1392

ساعتا خوابن

از آلبوم‌های رضا یزدانی در سال 1393

سلول شخصی

از آلبوم‌های رضا یزدانی در سال 1394

نوستالژی

از آلبوم‌های رضا یزدانی در سال 1395

دوئل در آینه

لغت نامه دهخدا

یزدانی

یزدانی. [ی َ] (ص نسبی) ربانی و الهی و خدایی. (ناظم الاطباء):
آنچه یزدان ندهد بخت و فلک هم ندهد
کار آن مرتبه دارد که بود یزدانی.
انوری.
|| عباد و زهاد و تارک دنیا و مرتاضان یزدان پرست را گویند. (انجمن آرا) (آنندراج). || (اِ) فنی است از فنون کشتی گرفتن:
چه شود گر به مخالف رسی از یزدانی
پاش برداری و بر گرد سرت گردانی.
گل کشتی (از فرهنگ فارسی معین).

یزدانی. [ی َ] (اِخ) میرزا عبدالوهاب کوچکترین فرزند وصال شیرازی از شعرا و فضلای قرن چهاردهم هَ.ق. بود و در معانی و بیان و بدیع و ریاضیات و موسیقی و اسطرلاب و هیأت قدیم و خط و ربط و نقاشی و کارهای دستی و نظم و نثر عربی استادی ماهر بود. قسمتی از کتیبه ٔ رواق مطهر حضرت امام رضا (ع) به خط و قلم اوست. و نیز به امر ناصرالدین شاه، خسرو و شیرین نظامی را با نقش و نگار شگفت انگیزی نوشت. بیش از هزار و پانصد بیت از اشعارش بجا نمانده است از آن جمله است:
ترک چشم تو به کین با دل هر مسکین است
یا همین با دل مسکین من اندر کین است
روزگار من و زلف و خط و خال تو سیاه
این سیاهی همه از بخت من مسکین است
من ز دشنام تو حاشا که برنجم لیکن
سخن تلخ دریغ از دهن شیرین است
گر دو صد بار زنی تیغ جفا بر سر من
همچنان در دل من مهر تو صد چندین است
نقش زلف تو مگر خامه ٔ یزدانی بست
کز سر کلک همه خامه ٔ او مشکین است.
مصراع زیر ماده تاریخ وفات یزدانی است: خواست یزدانی وصال حی وهاب ودود = 1328 هَ. ق. (از ریحانه الادب ج 4 ص 332). آنچه از اشعار او در دست است 7 قصیده و 14 غزل می باشد و ضمناً کتیبه های دوحرم شاه چراغ و سیدمحمد در شیراز به خط اوست و چند نسخه از کلیات سعدی و دیوان حافظ نوشته و از موسیقی نیز بهره ٔ کافی داشته و رباب خوب می نواخته است.