معنی از سرگرمیهای خانم
حل جدول
گویش مازندرانی
لغت نامه دهخدا
خانم. [ن ُ] (ترکی، اِ) بانو. خاتون. بی بی. (ناظم الاطباء)، جُرَّه. ستی. خدیش. کدبانو. بیگم:
جان به لب عاشق بیدل رسد
با غمزاتی که تو خانم کنی.
ایرج میرزا.
|| لقب گونه ای است که در آخر اسم زنان درآید چون مهرانگیزخانم. || فاحشه. جنده. زانیه.
- خانم بزرگ، برترین زن خانه. گاهی نوادگان، مادر بزرگ را بدین لقب خطاب کنند.
- خانم کوچک، بانوچه. دوشیزه.
- خانم کوچولو، لقب گونه ای است که به دختران دهند.
- خانم و خاتون، با کمال حرمت. با وقار تمام. چون: مثل خانم و خاتون ها برو اینکار را کن.
- امثال:
خانم پاشنه ترکیده آقا طلبیده،چون زنی را شوهر او بخواند زنان دیگر این را بمزاح به او گویند. (امثال و حکم دهخدا).
خانم خانما
خانم خانما. [ن ُ ن ُ] (اِ مرکب) مخفف خانم خانمها.
شاه خانم
شاه خانم. [ن ُ] (اِ مرکب) بانوی بانوان. بانوی مختار از دیگر بانوان. || لقب یا نام زنان اشراف در تداول عامه چنانکه بعنوان مثل گویند: شاه خانم میزاد و ماه خانم درد می برد. (یادداشت مؤلف).
نام های ایرانی
دخترانه، کلمه خطاب به زنان و دختران، زن بزرگ زاده و شریف، خاتون، به صورت پسوند و پیشوند همراه با بعضینامها می آید و نام جدید می سازد مانند ماه خانم، خانم گل
فارسی به عربی
زوجه، سیده، عشیقه
فرهنگ فارسی هوشیار
بانو، خاتون، بی بی
فارسی به آلمانی
Dame (f), Dame [noun], Donna, Ehefrau (f), Ehegattin (f), Frau (ehe), Frau (f), Gattin (f), Weib (f)
فرهنگ معین
زن بزرگ زاده، عنوانی که برای احترام، پیش یا پس از نام زنان گفته می شود،
فرهنگ عمید
زن بزرگزاده،
برای احترام به نام زنان افزوده میشود،
زن، دختر،
همسر، زن،
فرهنگ واژههای فارسی سره
بانو، دوشیزه
کلمات بیگانه به فارسی
بانو
معادل ابجد
1245