معنی از همراهان سید جمال الدین اسدآبادی

شیخ محمد عبده

شیخ محمدعبده

شیخ محمدعبده

صاحب روزنامه عروه الوثقی

هواخواه مرگ در راه سربلندی وطن، یا با قهرمانی به شهادت می رسد یا زندگی شرافتمندانه ای به دست می آورد.

جَمالُ الدِّین اَسَد آبادی، یا افغانی (1254 تا 1314 هجری قمری) مردی بود سیاسی و مُزَوِّر که علاوه بر فعالیت های سیاسی در مخالفت با حکومت ایران، به نهایت عداوت علیه امرالله و حضرت بهاء الله اقدامات مختلفه نمود و یحیائیهائی چون شیخ احمد روحی و میرزا آقاخان کرمانی را که هر دو دامادهای ازل هم بودند دور خود جمع کرد و هر خدعه و تزویر در افتراء به حضرت بهاءالله و امرالله بکار برد تا عاقبت از گفتار بازماند و سرطان زبان گرفت و بعد از رنج طولانی و عمل نافرجام جرّاحی و قطع زبان از این جهان برفت،

اسدآبادی. [اَ س َ] (اِخ) جمال الدین (سید...) مشهور به افغانی. رجوع به جمال الدین (سید...) شود.

اسدآبادی. [اَ س َ] (ص نسبی) منسوب به اسدآباد همدان و جماعتی از مشاهیر علماء و محدثین بدان نسبت دارند. (انساب سمعانی) (معجم البلدان).

خواجه جمال الدین. [خوا / خا ج َ /ج ِ ج َ ل ِدْ دی] (اِخ) دهی است از دهستان اکراد ساوجبلاغ بخش کرج شهرستان تهران. (یادداشت بخط مؤلف).

قاضی جمال الدین. [ج َ لُدْ دی] (اِخ) محمدبن عمربن مبارک یا محمدبن محمدبن عمر بحرق قاضی جمال الدین حمیری حضرمی شامی. فقیه نحوی لغوی که در فنون متداوله دستی توانا داشته. او راست: 1- تحفه الاحباب و طرفه الاصحاب. 2- السیره النبویه. 3- شرح لامیه الاطفال ابن مالک. 4- شرح الملحه. 5- مختصر الاذکار. 6- نشرالعلم فی شرح لامیه العجم. وی به سال 930 در 61سالگی وفات یافت. (معجم المطبوعات ستون 533) (ریحانه الادب ج 1 ص 145).

علی جمال الدین. [ع َ ج َ لُدْ دی] (اِخ) حقوقدان بود. او راست: القانون الدولی الخاص و الدوله العلیه، با شرکت بسطوروس بشاره، که در سال 1896 م. (1314 هَ. ق.). در زمان حیات مؤلف در قاهره به چاپ رسید. (از معجم المؤلفین بنقل از فهرس القوانین ص 14).

پسرانه، زیبایی دین

جناح، حضور

ملتزمین، موکب

Reihe (f)

636