معنی اساطیر

اساطیر. [اَ] (ع اِ) ج ِ اِسطار و اسطاره و اسطیر و اسطیره و اسطور و اسطوره. سیوطی در المزهر گوید: اساطیر، جمعی باشد بی واحد. ابوعبیده گوید واحد آن اسطاره است و بعضی دیگر بر آنند که جمع سطر اسطار باشد و جمع اسطار اساطیر. سخنهای پریشان. بیهوده ها. افسانه ها. (از منتهی الارب). || افسانه های باطل. (غیاث اللغات). اباطیل و اکاذیب. احادیث بی سامان. قصه های دروغ:
که اساطیراست و افسانه نژند
نیست تعمیقی و تحقیقی بلند.
مولوی.
|| جج ِ سطر.

افسانه ها، اسطوره ها

افسانه‌ها، اسطوره‌ها

داستانهای افسانه ای

داستان های افسانه ای

تتیس

قصه های دروغ، افسانه

میتخت شناسی (میتخت واژه ی پهلوی)

(اَ) [ع.] (اِ.) جِ اسطوره، افسانه ها، افسانه های باستان درباره خدایان و پهلوانان.

اسطوره

Mythology

علم الاساطیر

اَساطِیر، افسانه های کهن و بی اصل و سخنهای بی مایه (مفرد: اُسْطُورَه)،

اَساطِیرَُ الْاَوَّلِین، افسانه های پیشینیان، افسانه های کهن،

mitologia

281