معنی اشتک
لغت نامه دهخدا
اشتک. [اِ ت َ] (اِ) جامه ای را گویند که طفلان و کودکان نوزاییده را در آن پیچند. (برهان) (جهانگیری) (فرهنگ نظام). قُنداق. قُنداقه. قِماط.
فرهنگ معین
(اِ تَ) (اِ.) جامه ای که کودکان نوزاد را در آن پیچند، قنداق.
فرهنگ عمید
پارچهای که نوزاد را در آن میبندند، قنداق،
حل جدول
قنداق نوزاد
عربی به فارسی
شکایت کردن , غرولند کردن , نالیدن
گویش مازندرانی
گوسفند جامانده از گله و گم شده، تنها، انفرادی
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) جامه ای که کودکان نوزاد را در آن پیچند قنداق.
معادل ابجد
721