معنی اقلاب
لغت نامه دهخدا
اقلاب. [اَ] (ع اِ) ج ِ قَلب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || ج ِ قِلب. (ناظم الاطباء). || ج ِ قُلب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || ج ِ قُلب، بمعنی دستانه و دست برنجن زنانه و مار سپید و پیه خرمابن. (آنندراج). رجوع به قلب شود.
اقلاب. [اِ] (ع مص) خشک شدن پوست و بیرون انگور. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). || رسیدن هنگام برگردیدن نان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج): اقلب الخبز؛ حان له ان یقلب. (اقرب الموارد). || میرانیدن خدای کسی را. || خداوند شتران قلاب زده شدن. || برگردانیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (اقرب الموارد).
حل جدول
خشک شدن پوست و بیرون انگور
فرهنگ فارسی هوشیار
(تک: قلب) دستانه ها دست برنجن ها، سپید دماران، تپه های خرمابن دمش ها (دمش قلب تنه ی درخت)
معادل ابجد
134