معنی امر ، دستور ، حکم

فرمان

دستور، اجازه

فرمایش

دستور و فرمان

دستور و فرمان

فرمان

امر

فرمایش

نهی , قدغن , حکم بازداشت , دستور , اتحاد , اموزش , راهنمایی

لگام در دهن اسب کردن حکومت، امر کردن و فرمان دادن، حکم کردن حکومت، امر کردن و فرمان دادن، حکم کردن

اَمْر، دستور -حکم، فرمان، طلب اجرا و عمل (جمع: اَوامِر)،

قضا، کار، جریان، حادثه، قضیه، مسئله، تحکم، حکم، دستور، فرمان، فرمایش، فقره

[جمع: اوامر] فرمان، حکم،
[جمع: امور] کار،
حادثه،
(ادبی) در دستور زبان، فعلی که با آن فرمان می‌دهند،
(تصوف) عالَم ملکوت، عالَم غیب،
* امر به‌معروف: [مقابلِ نهی‌ از منکر] (فقه) وادار کردن مردم به کارهای پسندیده و خوب و تکالیف شرعی،

(مص م.) فرمان دادن، (اِ.) دستور، حکم، جمع اوامر.، ~ و نهی کردن کسی را به اطاعت از خود واداشتن. [خوانش: (اَ) [ع.]]

دستور

979