معنی امیل | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

امیل

امیل. [اَ] (ع اِ) کوه ریگ که درازی آن بقدر یک روز راه و عرض آن یک گره باشد، یاپشته ٔ ریگ. ج، اُمُل. || (اِخ) نام جایی است. (از ناظم الاطباء).

امیل. [اِ] (اِخ) ازاعلام فرنگی و نام کتاب نویسنده و فیلسوف مشهور فرانسوی، ژان ژاک روسو است. رجوع به روسو (ژان ژاک) شود.

امیل. [اَ] (اِخ) یوم الامیل، جنگی که در آن بسطام بن قیس کشته شد، و آنرا یوم الحسن و یوم فلک الامیل نیز گویند. (از مجمع الامثال میدانی).

امیل.[اَ ی َ] (ع ن تف) گراینده تر. مایل تر. (یادداشت مؤلف). میل کننده تر. (آنندراج). || (ص) کج. (منتهی الارب) (آنندراج). کج، از بناء و جز آن. (از اقرب الموارد). || خمیده در خلقت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || آنکه بر زین راست نتواند نشست. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از اقرب الموارد). آنکه بر پشت ستور دراز نتواند بودن. (مصادر زوزنی). || مرد بی شمشیر و بی سپر و بی نیزه. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مرد بی سلاح. (آنندراج). || مرد بددل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بزدل و نامرد و خائف. (آنندراج). جبان. (اقرب الموارد). بددل و جبان. (شرح قاموس). ج، میل. (ناظم الاطباء).

پل امیل

پل امیل. [پ ُ اِ] ملقب به لو ماسدونیک (مقدونی). پسر پل امیل مذکور در فقره ٔ قبل. کنسول در 181 و 168 ق. م. و فاتح پرسه در پیدنا یکی از رؤسای گروه اشرف در روم. مولد بسال 230 و وفات در 160 ق. م.

پل امیل. [پ ُ اِ] (اِخ) کنسول روم در 219 و 216 ق. م. که در نبرد کان بقتل رسید.

امیل اوژیه

امیل اوژیه. [اِ اُ ی ِ] (اِخ) (1820- 1889 م.) نویسنده ٔ فرانسوی که در تآترنویسی رقیب الکساندر دومای کوچک بود. آثارش حاوی نکات اخلاقی و اجتماعی است. از تآترهای او قطعات داماد مسیو پواریه و ماده شیران فقیر معروف است. (از تاریخ قرن نوزدهم و معاصر آلبر ماله ترجمه ٔ نصراﷲ فلسفی ص 250).

امیل زولا

امیل زولا. [اِ زُ] (اِخ) (1840- 1902 م.) نویسنده ی فرانسوی اصلاً ایتالیائی بود. دوره ٔ جوانی او به فقر گذشت. سرانجام از نویسندگی توانگر شد. وی در آثار خود حیات بشر را بیشتر از جنبه ی شهوات و منافع مادی آن وصف کرده و پست ترین و ناپسندترین صورت های طبیعت آدمی را آشکار ساخته است. از آثار معروف او یکی سلسله ی داستان روگون ماکار است که در بیست مجلد نگاشته و در آن احوال اجتماعی و طبیعی خانواده ای را در دوره ی امپراتوری دوم فرانسه تشریح کرده است، دیگر کتاب ترز راکن است که از جمله ی شاهکار های او محسوب می شود. (از تاریخ قرن نوزدهم و معاصر آلبر ماله ترجمه ی نصرﷲ فلسفی ص 247). و رجوع به زولا شود.