معنی ام البنین | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

ام البنین

ام البنین. [اُم ْ مُل ْ ب َ] (اِخ) (اروی) از کنیزان امام موسی کاظم (ع) و مادر امام رضا بود. وی از زنان فاضل زمان بشمار می آمد. رجوع به ریحانه الادب ج 6 ص 210 و خیرات حسان ج 1 ص 39 شود.

ام البنین. [اُم ْ مُل ْ ب َ] (اِخ) دختر عبدالعزیزبن مروان خواهر عمربن عبدالعزیز اموی و زن ولیدبن عبدالملک بن مروان. از زنان مشهور بنی امیه است که بحسن و جمال و صلاح و ذکاوت و فصاحت بیان و بذل و بخشش موصوف بوده است. رجوع به ریحانه الادب ج 6 ص 210 و خیرات حسان ج 1 ص 37 و قاموس الاعلام ترکی ج 2 شود.

ام البنین. [اُم ْ مُل ْ ب َ] (اِخ) دختر عمرو یا ربیعهبن عامر. زن مالک بن جعفربن کلاب. از زنان مشهور عرب بود و در نجابت بدو مثل زنند و گویند: انجب من ام البنین. رجوع به ریحانه الادب ج 6 ص 211 و مجمع الامثال میدانی شود.

ام البنین. [اُم ْ مُل ْ ب َ] (اِخ) زن عقیل بن ابی طالب و مادر جعفربن عقیل از شهیدان کربلاست. (از ریحانه الادب ج 6 ص 210).

ام البنین. [اُم ْ مُل ْ ب َ] (اِخ) فاطمه دختر خرام بن خالدبن ربیعهبن کُلاب. از زنان علی بن ابی طالب (ع) بود. وی اول زنی است که بعد از درگذشت فاطمه (ع) به ازدواج علی (ع) درآمد و چهار پسراز وی بوجود آمد: 1- عباس مکنی به ابوالفضل. 2- عثمان. 3- جعفر. 4- عبداﷲ. هر چهار پسر در روز عاشورا در کربلا کشته شدند. رجوع به ریحانهالادب، ج 6 ص 211 و خیرات حسان ج 1 ص 38 و قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1033 شود.