معنی اناره

اناره. [اِ رَ] (ع = اناره، مص) مأخوذ از تازی، روشن شدن. (مصادر زوزنی). || روشن کردن. (مصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). اضائه. تبیین. ایضاح. (یادداشت مؤلف). || جامه را علم زدن. (مصادر زوزنی). جامه را علم کردن. || شکوفه بیاوردن. (تاج المصادر بیهقی). و رجوع به اناره و انارت شود.

اناره ٔ قپان. [اَ رَ ی ِ ق َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) رمانه ٔ قپان. (یادداشت مؤلف). و رجوع به ناره شود.

هناره. [هَِ رَ] (ع مص) به معنی اناره، مثل اراقه و هراقه. (منتهی الارب). رجوع به اناره شود.

(مص م.) روشن کردن، (مص ل.) روشن شدن، آشکار گشتن، شکوفه کردن. [خوانش: (اِ رِ یا رَ) [ع. اناره]]

روشن کردن،
روشن شدن، تابان شدن،
آشکار گشتن،
شکوفه کردن درخت،

روشن و آشکار شدن

شکوفه کردن درخت

اناره

اناره

اناره

اناره

اناره

اناره

اناره

اناره

257