معنی انداوه
لغت نامه دهخدا
انداوه. [اَ وَ / وِ] (اِ) ماله ٔ استادان بنا باشد و آن افزاری است که بدان گل و گچ بر بام و دیوار مالند. (برهان قاطع) (آنندراج). ماله ٔ بنایان که بدان اندود کنند و بام اندایند. اندا و انداوه بدل یکدیگرند. (انجمن آرا). ماله که بدان اندود کنند. (فرهنگ سروری). مسجه. مسیعه. ماله که آلت اندایش است. (شرفنامه ٔ منیری). || شکوه و شکایت. شکوه. || غیبت. (برهان قاطع) (انجمن آرا) (آنندراج). و رجوع به اندابه و اندایه و ماله شود.
فرهنگ عمید
ماله، مالۀ بنایی که با آن گل یا گچ به دیوار می‌مالند،
شکوه، شکایت،
حل جدول
فرهنگ فارسی هوشیار
ماله بنایان
معادل ابجد
67