معنی اندیشمند

اندیشمند. [اَ م َ] (ص مرکب) متفکر و در فکر و اندیشه فرورفته. (ناظم الاطباء). فکرمند و فکرناک. (آنندراج). متفکر. (یادداشت مؤلف). اندیشناک. غمگین. مضطرب. نگران: آن روز که حسنک را بر دار کردند استادم بونصر روزه بنگشاد و سخت غمناک بود و اندیشمند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 185). آلتونتاش با وی بود اندیشمند تا در باب وی چه رود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 78). غازی نیز برافتاد و این از من [خواجه احمد حسن] یاد دار و برخاست و بدیوان رفت و سخت اندیشمند بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 230). || ترسان. که ترسد. (یادداشت مؤلف): اجابت کردم [معتصم] و پس از این اندیشمندم که هیچ شک نیست که چون روز شود او را بگیرند [بودلف را]. (از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 170).

متفکر، صاحب اندیشه و تفکر. [خوانش: (اَ مَ) (ص مر.)]

آن‌که به‌صورت جدی و استدلالی در مورد موضوع‌های عام مانند فلسفه، سیاست، یا علم بیندیشد،
(قید) نگران، ناراحت،

متفکر، فکور

بخرد، دانا

فکری

مفکر

اندیشناک، اندیشه‌ور، بخرد، دانا، فکور، متفکر

Highbrow, Intellectual, Thinking, Reflective, Speculative, Thinker, Thoughtful

مدروس، مفکر

متفکر، در فکر و اندیشه فرو رفته، فکرمند، فکرناک، نگران

459