معنی اهران | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

اهران

اهران. [اَ] (اِ) تیشه ٔ درودگری و تبر. (ناظم الاطباء). تیشه ٔ درودگری. (برهان) (انجمن آرا) (هفت قلزم) (آنندراج):
بکاه ار کوه کندن دست دادی
نه اهران بایدی نه اوستادی.
نزاری قهستانی (از انجمن آرا).