معنی اهورامزدا

اهورامزدا. [اَ م َ] (اِخ) در فارسی به صورتهای اهورامزد، هُرمَزد، هُرمُزد، اورمزد، هورمزد و هرمز به معنی خدا آمده است. در اوستااهورمزده نامیده میشود ودر سنگ نبشته های پادشاهان هخامنشی ائورمزده خوانده شده. این واژه در فرهنگهای فارسی علاوه بر این که به معنی خدا ضبط شده به معنی زاوش و برجیس بمعنی ستاره ٔ مشتری آورده اند و وجه تسمیه ٔ ستاره ٔ مشتری به هرمزد درست معلوم نیست، چه بین اهورمزدای ایرانیان که خدای ماوراء طبیعی است و زؤس یونانیان و ژوپیتر رومیان که خداوندان طبیعت هستند، رابطه ای موجود نیست. معنی اصلی کلمه سرور داناست و نام خدای بزرگ ایرانیان باستان و زردشتیان که خالق زمین و آسمان و آفریدگان است. امشاسپندان و ایزدان نیز آفریده ٔ اویند. (از حاشیه ٔ برهان قاطع و مزدیسنا وفرهنگ فارسی). و رجوع به مزدیسنا و فهرست آن شود.

(اَ هُ مَ) [په.] (اِمر.) = اهورمزدا. هرمزد. اورمزد. هرمز. هورمزد: مرکب از اهورا به معنی سرور بزرگ و مزدا به معنی دانای کل. خدای بزرگ ایرانیان باستان و زردشتیان. خالق زمین و آسمان و آفریدگان.

در آیین زردشتی، وجودی که صورت ظاهر ندارد و حیات‌بخش، یکتا، بی‌همتا، بزرگ، و دانای مطلق است، خداوند،

خدای زرتشت

آفریدگار، ایزد، پروردگار، خدا، یزدان،
(متضاد) اهریمن

Ormazd

265