معنی اورست | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

اورست

اورست. [اِ وِ رِ] (اِخ) سر جورج... (1790- 1866م.) نقشه بردار بریتانیایی اهل ویلز بود و در کارهای نقشه برداری هند خدمت کرد (1806- 1843). کوه اورست از او نام گرفته است. (دایرهالمعارف فارسی).

اورست. [اِ وِ رِ] (اِخ) قله ای به ارتفاع 8882 متر بر مرز تبت و نپال در هیمالایا. کوششهای بسیاری برای صعود بقله ٔ اورست بعمل آمده و اشخاصی جان خود را بر سر این کار گذاشته اند. در 1951 ا.ا.شیپتن راهی از جنوب اورست کشف کرد که صعود به قله را ممکن ساخت. در 1952م. هیأتی از پویندگان سویسی عازم بالا رفتن از اورست شدند و تا ارتفاع 8600 متر از آن صعود کردند و این منتهای ارتفاعی بود که تاآن تاریخ بشر از کوه بالا رفته بود. بالاخره در 1953 هیأتی به ریاست ج. هانت عازم صعود بر فراز اورست شد و دو تن از اعضای این هیأت برای نخستین بار بقله ٔ اورست رسیدند. (دایرهالمعارف فارسی). یکی از بلندترین قلل جبال هیمالایاست و در بین َ59 ْ27 عرض شمالی با َ37 ْ48 طول شرقی واقع شده و 8836 متر ارتفاع دارد این قله را بنام مهندس انگلیسی که ارتفاع آنرا اندازه گرفته است نامگذاری کرده اند. (قاموس الاعلام ترکی).