معنی ایاصوفیه | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

ایاصوفیه

ایاصوفیه. [اَ فی ی َ] (اِخ) ایاصوفیا، اجیاصوفیا. مسجد معروفی است در استانبول و آن در قدیم کلیسایی بود که بنام صوفیه ٔ قدیسه از سال 532 تا 537 م. توسط آنتیموس ترالی و ایزیدور ملیطی بدستور یوستینیانوس ساخته شد، در سال 857 هَ. ق. این معبد توسط سلطان محمدخان ثانی به هنگام فتح استانبول به مسجد جامع تبدیل شد. و آن پادشاه یک مناره و یک مدرسه بدان افزود، و سلطان بایزید مناره ٔ دیگری راساخت و مدرسه را وسعت داد. این کلمه را معمولاً بتخفیف یای اول و تشدید یای دوم تلفظ کنند ولی در اصل بتشدید یای اول و تخفیف دوم است. (فرهنگ فارسی معین).