معنی بادیان

بادیان. (اِ) بادیانه. تخمی است دوائی، بعربی آنرا شَمار و رازیانج گویند. گرم و خشک است در دوم. (آنندراج). تخم نباتی است بلندتر از زرعی، ساقش مربع و برگش باریک و خوشبو و گلش مایل بسپیدی و آن را انیسون گویند. مصلح ضرر چائی ختائی است که استعمال و شرب آن متداول شده. (انجمن آرا). گیاه معطری از طایفه ٔ چتریان که رازیانه نیز گویند. (ناظم الاطباء). و رجوع به شعوری ج 1 ورق 180 شود. رازیانج. (محمودبن عمر ربنجنی) (بحر الجواهر). بادتخم. وادیان. (شعوری از اختیارات). رازیانه. (محمودبن عمر ربنجنی) (بحر الجواهر). چارتخم:
نیست مرا وقت ضعیفی هنوز
بشکندش این شکر و بادیان.
ناصرخسرو.
[تر آن] گرم است بدرجه ٔ دوم و خشک بدرجه ٔ اول و خشک [آن] گرم و تر باشد سده را بگشاید و ادرار کند و رطوبتها را بگدازد و بادها را بشکند و آب او اندر چشم کشند چشم را روشن کند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی).

بادیان. (اِخ) رشته کوهی است در مغرب خونسار که از جنوب شرقی بکوههای دالان و حوازدان و سفیدکوه و قمشه متصل گردیده و پس از آن در همان امتداد کوه دمبالار و کوههای بوانات کشیده شده قله ٔمرتفع آن در جنوب آباده موسوم به بل 4320 گز است.

بادیان. (اِ) از تیره ٔ ماگنولیاسه. منبتش چین، هند، فیلیپین، ژاپن و آمریکای شمالیست. قسمت قابل مصرف، میوه و ماده ٔ مؤثره، اسانس. رجوع به کارآموزی داروسازی ص 200 شود. اسم تازی رازیانج است و بفارسی رازیانه گویند. (فهرست مخزن الادویه).

گیاهی خوش‌بو با گل‌های زرد چتری که دانه‌های ریز و معطر آن به‌عنوان چاشنی غذا و دارو مصرف می‌شود، رازیان، رازیانه، رازیانج، رازیام، بادتخم، والان،
* بادیان ختایی: (زیست‌شناسی) میوۀ درختی بومیِ شرق آسیا و شبیه آلش با گل‌های زرد که میوه‌اش مصرف دارویی دارد،
* بادیان‌ رومی: (زیست‌شناسی) = انیسون

گیاه رازیانه

تخم آن دارای یک اسانس روغنی فرار است. که قسمت عمده آن را آنتول تشکیل می دهد. روغن دانه آن ضد انگل است. دارویی موثر در کم سویی چشم است. و ریاد کننده شیر محسوب می شود. در باز کردن برونشهای آسمی موثر است. کمتر بیماری است که با آن پاسخ مثبت ندهد. ودارویی موثر است در باز نگه داشتن عروق.

رازیانه، رازیانج

(اسم) گیاهی از تیره چتریان که دو ساله یا پایاست رازیانه و آن دارای انواع است.

68