معنی باران گیر
لغت نامه دهخدا
باران گیر. (اِ مرکب) بمعنی سایبانی که برای پناه بردن از باران سازند. (آنندراج) (دِمزن). ساباط جلو عمارت. (ناظم الاطباء). رجوع به باران گریز شود.
فرهنگ عمید
سایه‌بان و هرچه مانع ریختن باران بر سر مردم باشد،
حل جدول
چتر
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) سایبانی که برای پناه بردن از باران سازند ساباط جلو عمارت.
معادل ابجد
484