معنی بازنده
لغت نامه دهخدا
بازنده. [زَ دَ / دِ] (نف) بازی کننده. (ناظم الاطباء) (آنندراج).مقامر. (منتهی الارب). || مقابل برنده در قمار. || قسمی از کبوتر. (ناظم الاطباء).
فارسی به انگلیسی
Loser, Underdog
فارسی به ترکی
yenilen, kaybeden
حل جدول
فرهنگ معین
دارای باخت، شکست خورده، ناموفق، ناکام. [خوانش: (زَ دِ) (ص.)]
فرهنگ عمید
بازیکننده،
[مقابلِ برنده] کسی که در مسابقه، قمار، و مانند آن شکست بخورد،
مترادف و متضاد زبان فارسی
شکستخورده، مغلوب،
(متضاد) برنده
فارسی به عربی
فرهنگ فارسی هوشیار
بازی کننده، مقابل برنده
واژه پیشنهادی
معادل ابجد
69