معنی بازنده
لغت نامه دهخدا
بازنده. [زَ دَ / دِ] (نف) بازی کننده. (ناظم الاطباء) (آنندراج).مقامر. (منتهی الارب). || مقابل برنده در قمار. || قسمی از کبوتر. (ناظم الاطباء).
فرهنگ معین
دارای باخت، شکست خورده، ناموفق، ناکام. [خوانش: (زَ دِ) (ص.)]
فرهنگ عمید
بازیکننده،
[مقابلِ برنده] کسی که در مسابقه، قمار، و مانند آن شکست بخورد،
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
شکستخورده، مغلوب،
(متضاد) برنده
فارسی به انگلیسی
Loser, Underdog
فارسی به ترکی
yenilen, kaybeden
فارسی به عربی
خاسر
فرهنگ فارسی هوشیار
بازی کننده، مقابل برنده
معادل ابجد
69