معنی بازیگر فیلم معبد ونوس

حل جدول

بازیگر فیلم معبد ونوس

جین آرتور

ونوس

زهره

لغت نامه دهخدا

ونوس

ونوس. [وِ] (اِخ) خدایی از خدایان یونان که الهه ٔ جمال و زیبایی بود. ربهالنوع زیبایی یونان قدیم و دختر ژوپیتر. خدای خدایان او را به وولکانوس داد. ونوس را در سراسر یونان و روم ستایش میکردند و از او مجسمه های زیبای فراوان به دست آمده است. (ترجمه ٔ تمدن قدیم فوستل دُ کولانژ).

معبد

معبد. [م َ ب َ](اِخ) رجوع به ابوخمیصه معبدبن عباد شود.

معبد.[م ُ ع َب ْ ب ِ](ع ص) عبادت کننده.(ناظم الاطباء).

معبد. [م ِ ب َ](ع اِ) بیل و کلند.(منتهی الارب)(ناظم الاطباء). مِسحاه. ج، مَعابِد.(اقرب الموارد)(محیطالمحیط).

معبد. [م ُ ب َ](ع ص) به بندگی گرفته شده.(ناظم الاطباء)(از اقرب الموارد). و رجوع به اِعباد شود.

معبد. [م َ ب َ](اِخ) ابن عصم بن النعمان التغلبی. وی اول کسی است که گفت: «هذه بتلک و البادی اظلم » و این سخن مثل سایر گردید. معبد، معاصر شرحبیل بن الحارث الکندی از ملوک کنده در ایام جاهلیت بود.(از اعلام زرکلی چ 2 جزء8 ص 177). و رجوع به تاریخ الخلفا ص 112 و 209 شود.

معبد. [م َ ب َ](اِخ) ابن وهب(متوفی به سال 126 هَ. ق.) از موسیقی دانان معروف در صدر اسلام است. اصل او از موالی است. در مدینه نشأت یافت. در اوان جوانی گوسفندچرانی می کرد و گاهی به تجارت می پرداخت و چون نبوغش در موسیقی آشکار شد بزرگان مدینه بدو اقبال کردند. سپس به شام رفت و به امرای آنجا پیوست و مقامی بلند یافت. وی عمری طولانی پیدا کرد و در اواخر عمر آوازش قطع گردید.(از اعلام زرکلی ج 3 ص 1054):
مرغ چنان بوکلک دهانش به تنگی
در گلوی او چگونه گنجد معبد.
منوچهری(دیوان چ دبیرسیاقی چ 1 ص 15).
بادِ بَزین صِناعت ِ مانی کُند همی
مرغ حزین روایت معبد کُند همی.
منوچهری(دیوان چ دبیرسیاقی ص 136)(یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
یکی چون معبد مطرب، دوم چون زلزل رازی
سیم چون ستی زرین چهارم چون علی بیکی.
منوچهری(دیوان چ دبیرسیاقی چ 1 ص 109).
تا یاد کنند اهل دانش
از شعر عبید و صوت معبد.
(از ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص 135).

معبد. [م َ ب َ](ع اِ) محل عبادت. پرستشگاه. جای عبادت. ج، معابد.(ناظم الاطباء). جایی که عبادت کنند.(از اقرب الموارد). عبادتگاه و جای پرستش نصاری و به معنی جای عبادت مسلمانان نیز آید.(غیاث)(آنندراج). پرستشکده. عبادت جای. نمازخانه. پرستش جای.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا): از آن جایگاه به شهری رفت که معبد اهل هند بود.(ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 412).