معنی بافه
لغت نامه دهخدا
بافه. [ف َ / ف ِ] (اِ) باقه. دسته ٔ علف یا محصول درو شده. توده ٔ بریده شده از علف یا قصیل. بغل. دسته ٔ دروده و گرد کرده از یونجه و گندم و جو و غیرآن. (این کلمه در چهار محال بختیاری و دهات کرمان بدین معنی بکار میرود). || دسته ٔ تره. (مهذب الاسماء). و رجوع به بافه شود.
حل جدول
معادل فارسی کابل
فارسی به انگلیسی
Cable, Sheaf
گویش مازندرانی
پود پارچه، نخ های عرض پارچه، آن مقدار از ساقه های برنج...
معادل ابجد
88