معنی بالتیمور
لغت نامه دهخدا
بالتیمور. [م ُ] (اِخ) (جورج کالورت) مالک بزرگ انگلیسی متولد یورکشایر انگلیس بنیان گذار کلنی ماری لنداز آمریکا (بالتیمور) و فرماندار همان ناحیه (1580- 1632 م.). نام مرکزی ناحیه ٔ مری لند از نام اوست.
بالتیمور. [م ُ] (اِخ) شهری است در اتازونی و حاکم نشین مریلند و دارای 734000 سکنه و کارخانه های مهم پنبه پاک کنی و محصول و میوه فراوان. این شهر در 1729 م. آباد گردیده و نام آن از نام لرد بالتیمور گرفته شده است. لنگرگاه مهم آن مرکز داد و ستد تجارتی است. (از لاروس کبیر).
حل جدول
شهرى در ایالت مریلند
معادل ابجد
689