معنی برق زدن

برق زدن. [ب َ زَ دَ] (مص مرکب) نمودار شدن برق در هوا. جهیدن برق. درخشیدن برق. پدید شدن برق. جستن برق:
سومنات ظلم را محمودوار
برق زد تا ابرسان آمد برزم.
خاقانی.
گرد عزمت پرده ای از خاک برمی بنددش
هر کجا ابر بلا برق عذابی می زند.
سنایی (آنندراج).
|| اصابت کردن برق بکسی یا چیزی. سوختن و تباه کردن برق کسی را. || براق نمودن. درخشندگی داشتن. درخشیدن. صیقلی بودن.
- برق زدن چشم، خیره شدن آن. (زمخشری).
|| بتافتن. (زمخشری).

تابیدن، درخشیدن، ساطع شدن، براق شدن، تلالو داشتن

درخشیدن، متلالو شدن، تلالو داشتن

Flash, Glance, Gleam, Glint, Glisten, Glitter, Shine, Sparkle

ışıldamak, şimşek çakmak

الق، برق، تالق، لمعان

نمودار شدن برق در هوا، جهیدن برق

Zwinkern [verb], Blitz m)

363