معنی برندگی

برندگی. [ب َ رَ دَ /دِ] (حامص) صفت برنده. چگونگی آنکه بَرَد. (یادداشت دهخدا). قابلیت بُرد. رجوع به برنده و بردن شود.

برندگی. [ب ُ رَ / ب ُ رْ رَ دَ / دِ] (حامص) صفت برنده. تیزی. (یادداشت دهخدا). عمل برنده. برش. (فرهنگ فارسی معین):
چو شه دید کو سنگ را آس کرد
ز برّندگی نامش الماس کرد.
نظامی.

Edge, Incision, Teeth, Winning

قاطعیت در تصمیمگیری

قاطعیت در تصمیم

قاطعیت در تصمیم گیری

حدت

انتفاع

کند

حدت

حدت

حدت

برندگی

برایی، تیزی، برش، قاطعیت، کارآیی،
(متضاد) کندی

تیزی، برش، عمل برنده

برندگی

286