معنی برندگی

برندگی. [ب َ رَ دَ /دِ] (حامص) صفت برنده. چگونگی آنکه بَرَد. (یادداشت دهخدا). قابلیت بُرد. رجوع به برنده و بردن شود.

برندگی. [ب ُ رَ / ب ُ رْ رَ دَ / دِ] (حامص) صفت برنده. تیزی. (یادداشت دهخدا). عمل برنده. برش. (فرهنگ فارسی معین):
چو شه دید کو سنگ را آس کرد
ز برّندگی نامش الماس کرد.
نظامی.

قاطعیت در تصمیمگیری

حدت

قاطعیت در تصمیم

قاطعیت در تصمیم گیری

برایی، تیزی، برش، قاطعیت، کارآیی،
(متضاد) کندی

Edge, Incision, Teeth, Winning

تیزی، برش، عمل برنده

286