معنی بنی قریظه

بنی قریظه. [ب َ ق ُ رَظَ] (اِخ) نام قومی از یهود نزدیک مدینهالرسول و غزوه ٔ بنی قریظه در سال پنجم از هجرت در اواخر ذی قعده و اوائل ذی حجه، حضرت رسول با بنی قریظه جنگی کرد که پیغمبر (ص) به تن خویش حضور داشت. (یادداشت مؤلف).
- یوم بنی قریظه، جنگی است در عصر اسلام. (از مجمع الامثال میدانی).

از طوایف یهود مدینه در دوران اسلام

بَنی قٌرَیظَه، و بَنی قَینقاع و بَنی عَکرَمَه و بَنی ثَعَلبَه و بَنی نَضیر از قبائل مهمّه یهود در مدینه و حومه آن شهر در زمان حضرت رسول بودند که جمیعاً مغلوب مسلمین شده و مقتول، اسیر و یا اخراج گشتند،

1277