معنی بنی هاشم | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

بنی هاشم

بنی هاشم. [ب َ ش ِ] (اِخ) پسران هاشم. یکی از طوایف عرب از فرزندان هاشم بن عبدمناف از قبیله ٔ قریش بود که در دوره ٔ قبل از ظهور اسلام در میان تازیان به نجابت و شرافت شهرت داشت. افراد این طایفه غالباً پرده داری (سدانت) خانه ٔ کعبه را که آن زمان بتخانه ٔ بزرگ اعراب بود، در دست داشتند. محمدبن عبداﷲ (ص) و علی بن ابیطالب از این طایفه اند. (فرهنگ فارسی معین). نسبت است بسوی هاشم بن عبدمناف جد نبی (ص). تمام طایفه ٔ علوی و عباسی از اولادهاشم بن عبدمناف هستند. رجوع به لباب الالباب و هاشمی و عبدالمطلب بن هاشم عبدمناف و هاشم بن عبدمناف شود.