معنی بهیمی

بهیمی. [ب َ می ی] (ص نسبی) منسوب به بهیمه که بمعنی چارپایه است. (از غیاث) (از آنندراج). منسوب به بهیمه. حیوانی. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین):
بر لذت بهیمی چون فتنه گشته ای
بس کرده ای بدان که حکیمت بود لقب.
ناصرخسرو.
و از عادت بهیمی و طبیعت سبعی امتناع نمی نمود. (سندبادنامه ص 114).
پای بگشا از این بهیمی سم
سر برون آر از این سفالی خم.
نظامی.

حیوانی،

حیوانی

جانوری، حیوانی،
(متضاد) انسانی

دامی , حیوانی , شبیه حیوان , جانور خوی

چارپایی جانوری (صفت) منسوب به بهیمه حیوانی.

67