معنی بگ
لغت نامه دهخدا
بگ. [ب َ / ب ِ] (ترکی، اِ) مأخوذ از بیک ترکی و در سابق یکی از القاب بزرگ بوده که به امیران و سرداران میداده اندمثل آنکه اخیراً در ممالک عثمانی چنین بود و پادشاه را خان و سردار بزرگ را بگ می گفته اند ولی الحال از القاب پست بشمار آید. (ناظم الاطباء). مخفف بیگ ترکی بمعنی امیر است. (غیاث) (آنندراج). بزرگ:
بوالبشر کو علم الاسمابگ است
صدهزاران علمش اندر هر رگ است.
مولوی.
فرهنگ عمید
بیگ
حل جدول
گویش مازندرانی
بزرگ، بیگ، خان، در گذشته لقبی برای بزرگان و رجال مشخص...
فرهنگ فارسی هوشیار
بنگرید به بک (اسم) عنوانی که بشاهزادگان و نجبا داده میشد، امیر قبیله ای کوچک، فرمانده سپاه.
معادل ابجد
22