معنی بیهوده گویی
لغت نامه دهخدا
بیهوده گویی. [دَ / دِ] (حامص مرکب) صفت بیهوده گوی. تکلم بی معنی. هذیان. (ناظم الاطباء). هزل. (منتهی الارب). فشار: هذاء؛ بیهوده گویی از بیماری و خواب. (منتهی الارب). رجوع به بیهده گویی شود.
حل جدول
هذیان
فارسی به عربی
تبجح
فرهنگ فارسی هوشیار
یاوه گویی مهمل بافی.
واژه پیشنهادی
معادل ابجد
78